زیبایی های ریاضی

از نه به یک

۱x 8 +1 =9
۱۲ x 8 + 2 = 98
۱۲۳ x 8 + 3 = 987
۱۲۳۴ x 8 + 4 = 9876
۱۲۳۴۵ x 8 + 5 = 98765
۱۲۳۴۵۶ x 8 + 6 = 987654
۱۲۳۴۵۶۷ x 8 + 7 = 9876543
۱۲۳۴۵۶۷۸ x 8 + 8 = 98765432
۱۲۳۴۵۶۷۸۹ x 8 + 9 = 987654321

یکی یکی 

۱x 9 + 2 = 11
۱۲ x 9 + 3 = 111
۱۲۳ x 9 + 4 = 1111
۱۲۳۴ x 9 + 5 = 11111
۱۲۳۴۵ x 9 + 6 = 111111
۱۲۳۴۵۶ x 9 + 7 = 1111111
۱۲۳۴۵۶۷ x 9 + 8 = 11111111
۱۲۳۴۵۶۷۸ x 9 + 9 = 111111111
۱۲۳۴۵۶۷۸۹ x 9 +10= 1111111111

به پاس سال ۸۸

۹x 9 + 7 = 88
۹۸ x 9 + 6 = 888
۹۸۷ x 9 + 5 = 8888
۹۸۷۶ x 9 + 4 = 88888
۹۸۷۶۵ x 9 + 3 = 888888
۹۸۷۶۵۴ x 9 + 2 = 8888888
۹۸۷۶۵۴۳ x 9 + 1 = 88888888
۹۸۷۶۵۴۳۲ x 9 + 0 = 888888888

۱ x 1 = 1
۱۱ x 11 = 121
۱۱۱ x 111 =12321
۱۱۱۱ x 1111 = 1234321
۱۱۱۱۱ x 11111 = 123454321
۱۱۱۱۱۱ x 111111 = 12345654321
۱۱۱۱۱۱۱ x 1111111 = 1234567654321
۱۱۱۱۱۱۱۱ x 11111111 = 123456787654321
۱۱۱۱۱۱۱۱۱ x 111111111 = 12345678987654321

« هانری پوانکاره » در مورد زیبایی ریاضیات این گونه می گوید :

« دانشمند ، طبیعت را به خاطر فایده اش مطالعه نمی کند، آن را برای این مطالعه می کند که از آن لذت می برد و چون طبیعت زیباست از آن لذت می برد . اگر طبیعت زیبا نبود، ارزش شناختن نداشت و اگر طبیعت ارزش شناختن نداشت، زندگی هم ارزش زیستن نداشت. البته، من در اینجا از آن گونه زیبایی که حواس را متأثر می کند، یعنی از زیبایی اوصاف و ظواهر، سخن نمی گویم؛ نه به این جهت که این زیبایی ها را دست کم بگیرم، نه چنین نیست، اما این زیبایی ربطی به علوم ندارد، منظورم زیبایی ژرف تری است که از نظم هماهنگ اجزا بوجود می آید و تنها هوش ِ ناب قادر به درک آن است.»

« برتراند راسل» نیز زیبایی ریاضیات را این گونه به رخ می کشد:

« ریاضیات هیچ حقیقتی ندارد اما بالاترین زیبایی را داراست. یک زیبایی سرد و جدی، درست مانند یک تندیس، به طور شگفت انگیزی محض، و توانا در نهایت جدیت، به طوری که تنها بزرگترین ِ هنرمندان می توانند این گونه باشند.»